آیا متاورس با قابلیت‌های بی‌اندازه خود توان جذب مخاطبان بیشتری را دارد؟
متاورس و موانع پیش‌روی کاربران برای ورود به این دنیای جدید
هنوز هم وقتی صحبت از دنیای متاورس می‌شود، بسیاری از افراد ممکن است تصور کنند که از یک فضای عجیب‌وغریب یا حتی کارتونی صحبت می‌کنیم. سؤالی که مطرح می‌شود این است که چگونه باید این ذهنیت را تغییر بدهیم و متاورس را به مفهومی ملموس و جذاب برای همه افراد تبدیل کنیم؟
متاورس فضایی بدون محدودیت با امکانات بی‌پایان برای ارتباطات است. تنها مشکلی که دارد این است که هنوز کسی آنجا نیست. تبدیل متاورس به ابزاری برای مردم عادی و جذب کاربران بیشتر مستلزم دسترسی آسان، مقرون به صرفه بودن و مهم‌تر از همه سرگرم‌کننده بودن است. برای رسیدن به این هدف، باید به برخی از نقاط ضعف فعلی در فناوری بپردازیم و به این شک و تردیدها خاتمه بدهیم.
در دنیایی که ارتباط حضوری روزبه‌روز کمتر می‌شود، حتی تصور اینکه قرار است وارد دنیایی به نام متاورس شویم، ترس بیشتری در دل بسیار از افراد ایجاد می‌کند که قرار است فناوری زندگی ما را تسخیر کند. اگرچه این تصور چندان اشتباه نیست، اما هدف متاورس نزدیک کردن افراد به یکدیگر و بهبود زندگی روزمره ما است.
تکه گم‌شده این پازل عنصر انسانی در این فضای جدید است. در نهایت، ما انسان‌ها هستیم که تصمیم می‌گیریم این فناوری به کدام سو برود، چگونه از آن استفاده کنیم و از طریق آن چه چیزی به دست بیاوریم. بنابراین، باید راهی پیدا کنیم تا به فناوری کمک کنیم تعاملات انسانی ما را تقویت کند، نه اینکه جایگزینی برای این ارتباطات شود.
موانع پیش‌رو در ورود به دنیای متاورس
اگر قرار است متاورس دامنه خود را گسترش دهد، باید برخی از موانعی را که در بدو ورود تعدادی از کاربران را از این فضا دور می‌کند، از بین ببریم. اولین مورد تجهیزات است: باید این واقعیت را درنظر بگیریم که همه به هدست واقعیت مجازی (VR)، عینک واقعیت افزوده (AR) یا برنامه‌نویسی خاصی که به آنها امکان حضور در دنیای متاورس را می‌دهد، ندارند. علاوه بر این، بسیاری از کسانی که ممکن است علاقه‌مند باشند به دلیل هزینه خرید فضای مجازی یا پرداخت هزینه برای مشارکت، از این کار صرف نظر می‌کنند.
به منظور جذب افراد بیشتر به متاورس، دسترسی باید از هر دستگاهی و بدون نیاز به پرداخت حق آبونمان فراهم شود. همه ما در سراسر دنیا، اکنون و به لطف دسترسی به اپلیکیشن‌های اجتماعی موردعلاقه‌مان، نه تنها روی کامپیوتر، بلکه روی تبلت و گوشی‌های هوشمند، با یکدیگر در ارتباطیم. برای اینکه متاورس هم در این زمینه حرفی برای گفتن داشته باشد، باید به همان اندازه در دسترس باشد و ورود به آن رایگان باشد. انتظار زیادی است که از کسی بخواهید برای چیزی که هنوز مطمئن نیست که می‌خواهد از آن استفاده کند یا نه، مبلغی بپردازد. برای اینکه در متاورس حق آزمونمان برای خدمات درنظرگرفته شود، ابتدا باید مردم را تشویق کنیم تا به آن ملحق شوند.
رابط کاربری و تجربه کاربری بهتر در متاورس
در حال حاضر، متاورس یک دنیای کارتونی و درهم تنیده است که باعث می‌شود کاربران احساس کنند در یک بازی ویدیویی شبیه سیمز (Sims) هستند تا یک فضای اجتماعی واقعی. این موضوع در کنار سیستم مسیریابی پیچیده آن، مانعی برای کاربران نه چندان آشنا به فناوری باشد، یا برای نسل‌های قدیمی‌تر که ممکن است مسیریابی در فضای متاورس برای آنها بسیار دشوار باشد.
اگر می‌خواهیم متاورس را در اختیار مردم قرار دهیم، نه تنها نیاز به ایجاد یک رابط کاربری نرم‌تر داریم، بلکه ضروریست افراد با هر سن یا هر میزان آشنایی با تکنولوژی بتوانند از آن استفاده کنند. البته طراحی تجربه کاربری به همین جا ختم نمی‌شود، بلکه باید منابع بیشتری را برای ایجاد محیطی اختصاص دهیم که واقع‌بینانه و طبیعی بودن در آن احساس شود.
در مطالعه‌ای از Forrester مشخص شد که یک رابط کاربری خوب (UI) می‌تواند نرخ تبدیل یک پلتفرم را تا ۲۰۰٪ افزایش دهد، در حالی که یک طراحی تجربه کاربری بهتر (UX) می‌تواند نرخ تبدیل را تا ۴۰۰٪ افزایش دهد.
متاورس باید بصری باشد، توانایی انطباق با نیازهای کاربر را داشته باشد و مثل یک نسخه از زندگی روزمره مردم به نظر برسد. هر چه باشد، انسان‌ها مشتاق به برقراری ارتباط انسانی هستند و تجربیات متاورس باید این سطح از ارتباطات را تقویت کند.
اگر سرگرم‌کننده نباشد برای مردم جذاب نیست!
بیایید این مشکل بزرگی را که وجود دارد نادیده نگیریم و درباره‌اش صحبت کنیم: بزرگترین چالشی که متاورس با آن مواجه است این است که تعداد افراد در این فضا به اندازه کافی نیست، که البته طبیعی است؛ از این جهت که توسعه متاورس هنوز در مراحل اولیه خود قرار دارد. هنوز بسیاری از افراد از دنیای واقعی خود را در دنیای مجازی غوطه‌ور نکرده‌اند، و واقعیت این است که آنها احتمالاً در متاورس کنونی و با این مشخصات احساس غریبگی می‌کنند.
ما باید فضایی ایجاد کنیم که به گرد هم آوردن افراد کمک کند–فضایی که فاصله فیزیکی بین دوستان، خانواده و همسالان را از بین ببرد، به طوری که بتوانند در هر کجا و از هر وسیله‌ای که انتخاب می‌کنند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.
مورد دیگری که باید آن را مدنظر قرار داد FOMO (ترس از دست دادن) است. ما باید فضایی را ایجاد کنیم که مردم احساس کنند نیاز دارند در آن حضور داشته باشند. چه بازدید از یک گالری هنری متاورس باشد، چه شرکت در یک کنسرت مجازی، یا دیدن شهری از آن سوی دنیا بدون نیاز به خرید بلیط هواپیما؛ همه این تجربه‌ها باید برای کاربر هیجان ایجاد کند، به گونه‌ای که از دست دادن هریک از این رویدادها به معنی از دست دادن یک فرصت بزرگ باشد. به نظر می‌رسد رویکرد فعلی در متاورس به این ترتیب است که تیم توسعه‌دهنده صرفاً به دنبال راهی برای آغاز رسمی دنیای متاورس است، با این شعار که «ما می‌سازیم، مردم خودشان می‌آیند». درصورتی که این رویکرد اشتباه است و ابتدا باید مطمئن شویم که دنیای متاورس را با عملکرد و تعامل کافی بسازیم که مردم تصمیم بگیرند که می‌مانند.
چه زمانی به این نقطه می‌رسیم؟
بیایید صادق باشیم: متاورس هنوز کاملاً برای ورود مردم آماده نیست، اما خبر خوش این است که آن روز به زودی فرا می‌رسد. در عرض چند سال، از تماس‌های پرهزینه بین‌المللی و سیستم اطلاع‌رسانی کند، به توانایی برقراری ارتباط با هر فردی، در هر نقطه از دنیا، از طریق کامپیوترهای کوچکی که در جیبمان جا می‌شوند، می‌رسیم.
مشاهدات ما حاکی از آن است که ارتباط اجتماعی در مقیاس بزرگتر از طریق متاورس فراهم خواهد شد. این نکته را هم باید درنظر داشته باشیم که هر فناوری جدیدی می‌تواند گاهی اوقات مرموز و وحشتناک باشد، اما نیازی به نگرانی نیست. قرار نیست متاورس زندگی ما را تسخیر کند، بلکه به ابزاری باورنکردنی برای ارتباط با دیگران تبدیل می‌شود که تجربه‌های زندگی روزمره ما را تقویت می‌کند تا بتوانیم به کمک یکدیگر بسازیم و خلق کنیم. اما فعلاً باید منتظر باشیم تا مراحل اولیه ساخت این دنیای جدید تکمیل شود.
