اخبار اتریوماخبار تکنولوژی

استراتژی ویتالیک بوترین برای کاهش زمان تراکنش

ویتالیک بوترین پیشنهاد می‌کند که مکانیسم epoch-and-slot اتریوم را با یک سیستم فینالیتی تک‌اسلاتی (SSF) جایگزین کنید.

 

ویتالیک بوترین، یکی از بنیانگذاران اتریوم، استراتژی‌های جدیدی را برای کاهش زمان تأیید تراکنش در شبکه اتریوم اعلام کرده است. او بر ضرورت سرعت تراکنش‌های سریع‌تر و تأخیر بسیار کوتاه تأکید کرد.

استراتژی‌های جدید برای کاهش زمان تراکنش

در یک پست وبلاگی در 30 ژوئن، بوترین پیشرفت اتریوم را برجسته و خاطرنشان کرد که پنجره تأیید 5 تا 20 ثانیه است که با تراکنش‌های کارت اعتباری قابل مقایسه است. با این حال، بوترین معتقد است که با استفاده از استراتژی‌های جدید، جا برای پیشرفت‌های بیشتر وجود دارد.

یکی از این استراتژی‌ها، Single-Slot Finality است که در این روش، با اطمینان از نهایی شدن هر بلوک جدید قبل از پیشنهاد بلوک بعدی، SSF می‌تواند زمان تأیید تراکنش را به شدت کاهش دهد. با این حال، این پیشنهاد چالش‌های خاصی را ایجاد می‌کند، به‌ویژه بار اضافی که انتظار می‌رود به دلیل پیام‌های مکرر ارسال شده توسط اعتبارسنجی‌ها، روی بلاکچین قرار دهد.

یکی دیگر از رویکردهای امیدوارکننده، پیش‌تأییدهای جمع‌آوری است که در آن تأیید تراکنش‌ها به پروتکل‌های لایه 2 واگذار می‌شود. این پروتکل‌ها، مانند اپتیمیسم (Optimism)، آربیتروم (Arbitrum) و بیس (Base) از امنیت اتریوم در حین پردازش تراکنش‌ها در مقیاس و سرعت بیشتر استفاده می‌کنند. از سوی دیگر، راه حل‌های لایه 2 پردازش تراکنش‌های سریع‌تری را انجام می‌دهند.

چشم‌انداز رقابتی اتریوم

در مقایسه با زمان بلاک 10 دقیقه‌ای بیتکوین، تولید بلاک 12 ثانیه‌ای اتریوم به‌طور قابل توجهی سریع‌تر است. با این حال همچنان از رقبایی مانند سولانا که زمان بلاک 0.4 ثانیه را به دست می‌آورد و به دلیل پیچیدگی آن مورد انتقاد قرار گرفته است، عقب است.

او اضافه کرد که آینده‌ای را می‌بیند که در آن فینالیتی تک‌اسلاتی (SSF) و تأییدیه‌های اولیه Rollup با هم پیاده‌سازی می‌شوند. تکنیک‌هایی مانند Orbit SSF می‌تواند تعداد تأییدکنندگانی را که در هر اسلات امضا می‌کنند کاهش دهد و احتمالاً زمان اسلات‌ها را به 16 ثانیه افزایش دهد در حالی که همچنان هدف قابل انتظار، کاهش حداقل 32 ETH برای استیکینگ را حفظ می‌کند. این امر گزینه‌های بهتری را برای کاربران لایه 1 (L1) و لایه 2 (L2) فراهم می‌کند، وظایف توسعه‌دهندگان L2 را ساده‌تر می‌سازد و در بلندمدت شبکه را بهبود می‌بخشد.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا