نقش پذیرش وب3 در تقویت تجربه کاربری کاربران دنیای کریپتو

 

نوع ارتباط با برنامه‌های مورد استفاده کاربران در دنیای کریپتو نقش مهم پذیرش وب3 در تقویت تجربه کاربری کاربران را به ما یادآوری می‌کند. ریسک بالای برنامه‌های رمزارز به این معنی است که توسعه‌دهندگان اغلب باید امنیت را در اولویت قرار دهند که ممکن است گاهی این به قیمت تجربه ضعیف کاربری منجر شود.

تجربه کاربری (UX) فعلی وب3 شبیه رانندگی با یک خودروی دنده‌ای است–کنترل بیشتری در آن وجود دارد، اما اکثر کاربران آن را غیرضروری می‌دانند.

در طول سال‌ها، بحث در مورد پذیرش جریان اصلی Web3 حول نیاز به بهبود تجربه کاربری کریپتو و «سهولت استفاده» متمرکز شده است.

با این حال، در توییتی در ۱۲ ژوئیه، یک طراح UI/UX وب3 استدلال کرد که ویژگی‌های خاص بلاکچین باعث می‌شود ساخت برنامه‌های کاربردی شبیه به Web2 چالش‌برانگیز شود.

به گفته این طراح، یکی از مشکلات اصلی برنامه‌های ارزهای دیجیتالی این است که هر اقدامی در آنها «غیرقابل برگشت» است–هیچ‌گونه آپشنی تحت عنوان «دکمه لغو» در بلاک چین وجود ندارد و اشتباه کردن در این فرآیند گران تمام می‌شود.

این طراحی تجربه کاربری استفاده از وب2 را به رانندگی با یک ماشین خودکار تنبیه کرد؛ تمام فرآیند سرراست است؛ وارد خودرو می‌شوید، پدال را فشار می‌دهید و پیاده می‌شوید. در مقابل، وب3 بیشتر شبیه به دنده است. شما باید کار با دنده‌ها و کلاچ را یاد بگیرید و دائما سرعت‌سنج را کنترل کنید. در غیر این صورت، به گیربکس آسیب می‌رسانید یا خودرو را متوقف می‌کنید.

پارادوکس تجربه کاربری وب3

توماس لینگ، طراح سابق رابط کاربری (UI) شرکت فناوری بلاک چین Immutable و استودیوی بازی سازی Web2 Riot Games در مصاحبه‌ای با سایت کوین تلگراف گفت که رابط کاربری معمولاً در وب2 ساده‌تر است چرا که در فضای وب3 مالکیت و کنترل به کاربر واگذار می‌شود.

لینگ توضیح داد در حالی که این امر وب3 را منحصر به فرد می‌کند، اما پیچیدگی‌های بیشتری در بطن آن اضافه می‌کند:

در مقایسه بین وب2 و وب3، در یک برنامه وب2 ممکن است فقط نیاز به نمایش یک مرحله از پنج مرحله باشد، در حالی‌که یک برنامه وب3 باید هر پنج مرحله را نشان دهد تا کاربر بتواند به نتیجه برسد. به همین دلیل، طراحان UI/UX وب3 از اعمال تغییراتی که نیاز است در ساخت یک برنامه کاربردی آسان ایجاد کنند، «محدود» هستند.

این طراح معتقد است مشکل دیگر در عدم اولویت دادن به تجربه کاربری در پروژه‌های Web3 است. از دید او، اکثر تیم‌های طراحی محصول بیشتر از جنبه مهندسی وارد عمل می‌شوند. نسبت تعداد طراحان به توسعه‌دهندگان کمتر از Web2 است که معمولاً منجر به ارائه راه‌حل‌های فنی بیشتری می‌شود.

این موضوع می‌تواند به‌خاطر ریسک بالای وب3 باشد، به ویژه در مورد برنامه‌های مالی؛ به این معنی که کارکنان بیشتری بر روی امنیت و پیشگیری از خطا متمرکز خواهند شد.

این طراح معتقد است که پذیرش انبوه Web3 زمانی اتفاق می‌افتد که نمونه‌های برنامه کاربردی واقعاً مفید از آن مانند وجود داشته باشد، مثلاً در زمینه بازی و موسیقی.

مشکل پذیرش در درجه اول مفید بودن است، نه امکان استفاده. این نمونه باید یک بازی خوب یا موسیقی خوب باشد. از این جهت دیگر تفاوتی دارد که Web3 باشد یا نه.

این طراح افزود که برنامه‌های ارزهای دیجیتالی باید «حس نامرئی بودن» داشته را القا کنند.

«من فکر می‌کنم چرخه کریپتوی بعدی توسط برنامه‌هایی هدایت می‌شود که از رمزارز پشتیبانی می‌کنند، اما کاربران درگیر این ویژگی نیستند مگر اینکه به آن دقت نگاه کنند.»