برخی پیش‌بینی می‌کنند که پس از ورشکستگی بانک سیلورگیت، با وضع مقررات معقولانه در رابطه با ارزهای دیجیتال، آمریکا مزایایی خواهد داشت و در نتیجه احتمالاً بانک‌های سنتی از برقراری روابط در زمینه ارزهای دیجیتال بیشتر استقبال خواهند کرد.

بانک‌ها رگ حیات سیستم اقتصادی یک کشور هستند و هرگونه سقوط بانکی بسیار آزاردهنده است.

در هفته گذشته شاهد سه ورشکستگی بودیم. در هشتم مارس، Silvergate Capital–شرکت بانکداری متمرکز بر ارزهای دیجیتال–به صورت داوطلبانه منحل شد.

در دهم مارس، قانون‌گذاران ایالات متحده سپرده‌های بانک سیلیکون ولی (SVB) را که فناوری محور بود تعطیل و توقیف کردند که دومین ورشکستگی بانکی در تاریخ ایالات متحده نامیده می‌شود.

سومین بانک، به نام سیگنچر (Signature)، روز یکشنبه دوازدهم مارس تعطیل شد و بازار سهام را در شوک بزرگی فرو برد.

پیامدهای فروپاشی بانک سیلیکون ولی (SVB) می‌تواند قابل توجه باشد، اگرچه هنوز برای نتیجه‌گیری زود است.

اینکه استیبل کوین‌هایی مانند یواس‌دی کوین (USDC) و دای (DAI) در یک مرحله نسبت ۱:۱ خود را با دلار آمریکا از دست دادند نمی‌تواند نشانه خوبی باشد.

با توجه به اینکه قیمت یواس‌دی کوین (USDC) مجدد به ۰/۹۹ دلار رسیده است، به نظر بعید می‌آید که شکست بانک سیلورگیت باعث آسیب طولانی‌مدت به بخش رمزارزها شود.

ورشکستگی صرافی FTX به تعداد زیادی از شرکت‌های کریپتو، از جمله بانک سیلورگیت آسیب وارد کرد که می‌تواند درس‌های ارزشمندی در مورد اصول مدیریت ریسک به صاحبان کسب‌وکار بدهد.

 

پیامدهای ناشی از انحلال بانک سیلورگیت و سیلیکون ولی (SVB)

احتمالاً پیامدهای کوتاه‌مدتی نیز وجود خواهد داشت که شرایط را برای شرکت‌های کریپتو در جهت یافتن خدمات بانکی در آمریکا دشوارتر و پرهزینه‌تر می‌کند. البته فقط آمریکا نیست که تحت تأثیر این آشفتگی‌ها و اتفاقات قرار می‌گیرد.

تیاگو سزار، مدیرعامل Transfero Group در آمریکای لاتین، که یک بازار ارز دیجیتال است که در آن بسیاری از شرکت‌ها مبادلات خود را با خارج از کشور به واسطه آن انجام می‌دهند، پیامدهای ناشی از انحلال بانک سیلورگیت را برای کسب‌وکار خود مشکل‌ساز دانست.

تیاگو سزار عنوان کرد که کسانی که در برزیل با استفاده از تتر و یواس‌دی کوین مبادلات انجام می‌دادند، به دلیل مشکلات به وجود آمده دیگر نتوانستند موجودی حساب خود را شارژ کنند.

بدیهی است که شرکت‌هایی همچون کوین بیس، پکسوس، جمینی، بیت استامپ و گلکسی دیجیتال از بانک سیلورگیت به عنوان شریک بانکی خود استفاده می‌کردند. با این حال گفته می‌شود که انحلال بانک سیلورگیت احتمالاً موانع بلندمدتی در مسیر اقتصادی ایجاد نمی‌کند. درواقع ورشکستگی و انحلال یک بانک از صنعت کریپتو به هیچ بلاک چینی از جمله بیت کوین آسیب نمی‌رساند.

جوزف سیلویا، شریک شرکت حقوقی Dickinson Wright و مشاور سابق بانک فدرال رزرو شیکاگو، انحلال بانک سیلورگیت را بیشتر به عنوان یک داستان آموزنده می‌داند تا پیشگویی روزهای سخت‌تر برای بخش ارزهای دیجیتال.

او بر این باور است که این بانک برای سپرده‌های خود صرفاً به صنعت کریپتو وابسته بود. بانک سیلیکون ولی نیز بیش از حد بر شرکت‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر مبتنی بر فناوری متمرکز بود که در هر دو مورد، باعث شد ریزش سپرده‌های مشتریان به سرعت اتفاق بیفتد. 

بیش از ۹۰ درصد سپرده‌های بانک سیلورگیت از شرکت‌های مرتبط با ارزهای دیجیتال بود، و پس از ورشکستگی FTX در نوامبر، سرمایه‌گذارانی که نگران سرمایه خود بودند، سپرده‌های خود را در حجم بالایی برداشت کردند.

این فعالیت از چشم قانون‌گذاران بانکی ایالات متحده دور نماند. صندوق ذخیره فدرال و دفتر کنترل ارز در ماه فوریه بیانیه مشترکی صادر کردند و به سازمان‌های بانکی در مورد خطرات انحلال به دلیل آسیب‌پذیری‌های بازار رمزارزها هشدار دادند.

جوزف سیلویا گفت: «در پی انحلال بانک سیلورگیت، برخی از بانک‌های سنتی ممکن است اکنون درها را به طور کامل به روی حساب‌های ارزهای دیجیتال ببندند، و برخی دیگر ممکن است پذیرش این دسته از سپرده‌ها را به شدت محدود کنند. این موضوع احتمالاً هزینه‌ها را برای شرکت‌های کریپتو در آمریکا افزایش می‌دهد چرا که گزینه‌های بانکی آنها محدودتر می‌شود.»

بانک سیلورگیت علاوه بر تمرکز بیش از حد روی یک بخش صنعتی پرخطر، ممکن است در دارایی‌های اشتباه هم سرمایه‌گذاری کرده باشد.

همانطور که آستین کمپبل، استادیار دانشکده بازرگانی کلمبیا و شریک مدیریت Zero Knowledge Consulting، به کوین تلگراف گفت: «در اصل، اگر دارایی‌هایی خود را با تاریخ طولانی‌تری نگهداری می‌کنید، به یک سپرده متنوع‌تر نیاز دارید، و در صورتی که روی یک رمزارز بخصوص تمرکز دارید، باید یک دارایی را در مدت‌زمان کوتاه‌تری نگه دارید تا در درازمدت و در شرایط مختلف دوام بیاورید.»

اشتباه بانک سیلورگیت این بود که هم به صورت متمرکز عمل می‌کرد و هم اوراق بهادار را در بازه زمانی طولانی‌تری نگه‌داری می‌کرد.

 

پس‌لرزه‌های FTX همچنان ادامه دارد

کمپبل فکر نمی‌کند که سقوط سیلورگیت به اندازه ورشکستگی FTX روی بخش کریپتو تأثیرگذار باشد–و حتی تأثیر چندانی در صنعت بانکداری نخواهد داشت. دارایی‌های سیلورگیت در پایان سال ۲۰۲۲ بالغ بر ۱۱/۴ میلیارد دلار بود که بر اساس استانداردهای بانکی آمریکا مبلغ عظیمی نیست.

در مقایسه، دارایی‌های ترازنامه پایان سال جی پی مورگان به ۳/۶۶ تریلیون دلار رسید که بیش از ۳۰۰ برابر بیشتر است. بانک سیلیکون ولی (SVB) با ۲۰۹ میلیارد دلار دارایی، جایی در این بین است.

به گفته کمپبل، برای صنعت کریپتو، FTX یک مشکل بزرگ بود؛ نه تنها به دلیل حجم دارایی، بلکه به دلیل میزان بالای کلاهبرداری و سوءمدیریت. به نظر می‌رسد بانک سیلورگیت به تازگی نسبت دارایی به بدهی را به هم ریخته که یک مشکل قدیمی در سیستم بانکداری است.

جاستین دآنتان، مدیر فروش گروه آمبر که یک شرکت دارایی دیجیتال مستقر در سنگاپور است، با این نظر موافق است: «FTX مشکل بسیار جدی‌تری بود. شرکت‌های بی‌شماری از طریق آن تأمین مالی شدند، معامله می‌کردند، مورد حضانت قرار می‌گرفتند، بازدهی داشتند و به صرافی FTX یا به صندوق آلامدا وام می‌دادند.»

دآنتان در مورد بانک سیلورگیت می‌گوید: «این بانک ممکن است در ایالات متحده تأثیر داشته باشد، اما همچنان برای شرکت‌های کریپتو راه‌حل‌های جایگزین و جانشین‌های بسیاری باقی می‌گذارد.»

عده‌ای این موضوع را مطرح کرده‌اند که این اتفاقات در نتیجه تصمیم قانون‌گذاران آمریکایی رخ داده که قصد دارند بانک‌های سنتی را از معامله و مشارکت با صرافی‌های ارزهای دیجیتال بترسانند. اما آیا این امر منجر به خروج شرکت‌های فعال در حوزه رمزارزها از آمریکا می‌شود؟

به نظر می‌رسد حتی قبل از این اتفاقات، بسیاری از مشاغل مستقر در آمریکا به دنبال راه‌حل‌هایی برای انجام مبادلات با خارج از کشور، از جمله دبی، سنگاپور، هنگ‌کنگ و حتی بریتانیا و سوییس بوده‌اند.

 

نکته پایانی

با تمام جبهه‌گیری‌هایی که علیه قانون‌گذاری در حوزه کریپتو وجود دارد، به نظر می‌رسد با اتفاقات اخیر پیرامون ورشکستگی بانک‌های آمریکایی،  جو خوش‌بینانه‌ای نسبت به این موضوع بر فضای کریپتو حاکم است. 

به طور بالقوه، به همان میزان که حجم تجارت و مبادلات دارایی دیجیتال تنظیم می‌شود، بانک‌های سنتی بزرگتر نیز ممکن است نسبت به برقراری روابط با کسانی که در فضای دارایی دیجیتال فعال هستند، اشتیاق بیشتری نشان دهند.